Door Lotte Spreeuwenberg (Promovendus Universiteit Antwerpen)

Door Martha Claeys (Universiteit Antwerpen)

Gezonde seksuele relaties en intimiteit kunnen het welzijn van een mens aanzienlijk ten goede komen. Aanrakingen, warmte, en ultiem ook het klaarkomen zelf zorgen voor fysieke ontspanning. Geliefkoosd en bemind worden vergroten het zelfvertrouwen. Mensen met een motorische of mentale beperking zijn vaak belemmerd om intieme relaties aan te gaan, terwijl zij precies degene zijn die veel baat zouden hebben bij de therapeutische voordelen van seks. Seksueel genot kan bijvoorbeeld spasmen verminderen, of een gedeukt zelfbeeld en onzekerheid verbeteren. Bovendien geven veel mensen met beperking zelf aan zin en nood te hebben aan intimiteit en fysieke aanrakingen.  
Deze nood wordt intussen opgemerkt en (voor een deel) opgevangen. Er zijn verenigingen die seksuele diensten voorzien voor mensen die door hun fysieke of mentale toestand niet in staat zijn om daar zelfstandig toe te geraken, gaande van knuffelsessies tot begeleide masturbatie en andere seksuele daden. In zorgcentra komen seksuele hulpverleners over de vloer, en steeds vaker worden sessies met hen als deel van een behandeling gezien. Op een populaire radiozender drukte een Vlaams presentator onlangs openlijk respect en bewondering uit voor een sekswerkster die in de noden van mensen met een beperking voorziet. Aan het therapeutische nut van seksuele begeleiding twijfelen we niet meer.
Toch worden seksuele diensten (nog) niet terugbetaald door het ziekenfonds. Waarom niet? Is het omdat we niet denken dat iemand recht heeft op seks, zoals die recht heeft op thuishulp of een behandeling bij een fysiotherapeut? Doet het idee van recht op seks te veel denken aan seks als een afdwingbaar goed dat men kan opeisen? Hoe ontwar je het grensgebied van wat voor ‘beperkingen’ het seksuele leven zwaar genoeg hinderen om in aanmerking te komen voor terugbetaalde behandeling? Als iemand met een spierziekte beroep kan doen op (terugbetaalde) seksuele diensten, mag dan iemand met extreme sociale angsten dat ook? Of iemand die als slachtoffer van onnatuurlijke schoonheidsnormen niet als aantrekkelijk wordt beschouwd? Dat ook bijvoorbeeld zelfverklaarde incels (involuntary celibates) beroep zouden kunnen doen op terugbetaalde seksuele diensten is een gevaarlijke conclusie. Maar waar trekken we de grens, en wat is het principiële verschil tussen iemand met een spierziekte en een incel, waarop een argument voor de opname van seksuele diensten in de terugbetaalde ziekenzorg gestoeld kan zijn?  
In deze podcast bespreken we met zowel ervaringsdeskundigen als academische filosofen de mogelijkheden en grenzen van seks als fundamenteel deel van menselijk welzijn. Te gast zijn gezondheidszorgpsychologe Fanny Wolters (De Zorggroep), onderzoekster Maaike Muntinga (VUmc), en professor ethiek Tom Claes (UGent). Met een mix van persoonlijke verhalen en filosofische argumentatie leggen we ons toe op de filosofische onderbouwing en analyse van een actuele thematiek.  

Beluister de aflevering van de podcast Kluwen  hier.


Meer:

Volg ons op

TwitterInstagramFacebook

Op de hoogte blijven per mail?

Wanneer wil je een e-mail ontvangen?

Steun ons

Doneer Word vriend